చాలా రోజుల తర్వాత ఎందుకో బ్లాగ్ ఓపెన్ చేయాలి అనిపించింది... బహుశా దానికి కారణం ఒంటరిగా ఫీల్ అవ్వడమేమో ... ఈ ఒంటరితనంని పక్కన లావణ్య ఉంటే గాని తీరదు...
Friday, October 31, 2014
చూడాలని ఉంది నిన్ను... చేరాలని ఉంది నిన్ను...
చాలా రోజుల తర్వాత ఎందుకో బ్లాగ్ ఓపెన్ చేయాలి అనిపించింది... బహుశా దానికి కారణం ఒంటరిగా ఫీల్ అవ్వడమేమో ... ఈ ఒంటరితనంని పక్కన లావణ్య ఉంటే గాని తీరదు...
కళ్ళు మూసుకుని పడుకుని ఉదయ్యాన్నే లేగిసే లోపు నా కళ్ళ ముందు నువ్వు ఉంటే బాగుండు అనిపిస్తుంది...
Monday, October 20, 2014
నీ చేతి వంట అమృతమే..
‘ఇరుకైన’ ఈ వంట గది(నా హృదయపు) లో .. నువ్వు చూపించిన ఆప్యాయతకు(రుచి) చోటేది ప్రియా .
వంట చేయడమనేది ఒకకళ, మన సంస్కృతి. అగ్ని ముందే నిలబడి గంటలు తరబడి వంటలు చేయడం ఒక యజ్ఞం లాంటిది. ఆ యజ్ఞమ్ ని పూర్తి చేసి, నా మనసును దోచుకున్నావ్ గా... !!!
కూరగాయలు తరగాలంటే నెయిల్ పాలిష్ ఊడిపోతుంది, నీళ్లల్లో ఎక్కువసేపు పని చేస్తే నా చేతులు మృదువుగా ఉండవు, స్టవ్ దగ్గర ఎక్కువ సేపుంటే ఆ వేడికి నా ముఖ చర్మం కమిలిపోయి పాడయిపోతుంది అని ఆలోచించే అమ్మాయిలు ఉన్న ఈరోజుల్లో ఇలాంటివి ఏవి ఆలోచించకుండా నా ఇష్టాలను, మనసుని తెలుసుకుని నీ ప్రేమనీ, మమతనీ రంగరించి వండిన నీ చేతి వంట నాకొక ప్రత్యేకం, అపురూపం. మంచి వంటలు ఉంటాయి, గొప్ప వంటలుంటాయి కానీ కమ్మటి వంట మాత్రం ఖచ్చితంగా నీ చేతి వంటే.
నా భార్య స్వయంగా తయారు చేసింది |
లావణ్య చేసిన రక రకాల వంటకాలు అంటే పూరిలు, మైసూరు బోండాలు, చెక్కలు, గులాబ్ జామ్, దోసలు, తాళింపు అన్నం.. పల్లెంలో పెట్టి వడ్డించేస్తుంటే , అమ్మ చేతి వంట గుర్తుకువచ్చేసింది అంటే నమ్మండి..
ఆ గులాబ్ జామ్ అయితే పొరలు పొరలుగా విడిపోతూ, మృదువుగా, నోట్లో వేసుకోగానే కరిగిపోతూ.... ఎంత బాగుందో.... ప్రపంచంలో ఏ గృహిణి నా లావణ్య లా గులాబ్ జామ్లు తయారుచేయగలదు.
వంట చేయడం మాత్రమే కాదు వడ్డించడం కూడా చాలా ముఖ్యమైన పనే.. లావణ్య ఆప్యాయతతో, ప్రేమతో కావలసినంత వడ్డించడం, మరికొంచెం వేసుకోండి ఫర్లేదు అని మారు వడ్డన చేయడం, అంత ఆప్యాయంగా అడిగిన తర్వాత కూడా మరికొంచెం వడ్డించుకోకుండా ఎవరు ఉంటారు చెప్పండి...
ఇంకో నాల్రోజులు నీ చేతి వంట తింటే లావయిపోతాన ని భయం వేసి బెంగుళూరు బయలుదేరి వచ్చేసా.
భర్త కోసం టిఫిన్లు పెట్టి, లంచ్ బాక్సులు కట్టి, నీళ్లు వగైరా పెట్టి, నాప్కిన్ మర్చిపోకుండా పెట్టి వాళ్ళను పంపేశాక కాస్త ఊపిరి పీల్చుకుంటారు భార్యలు ... ఈ సన్నివేశం నిన్న నేను లైవ్లో లావణ్యలో చూసాను.
నీ వంట మీద సరదాగా ఒక చిన్న కవిత:
నీ చేతి వంట, మాడినా నేను తింటా
మరలా వండనా అని అడిగావు ఓరకంట
అందుకే నాకు ఈ కడుపు మంట
ఎందుకలా చూస్తావంటా, తినకపోతేనే తంటా
అందుకే తింటాను మారు మాట్లాడకుండా..
ఇది వ్రాసింది సరదాకేనంట:)
--------------- ‘‘అన్నదాతా సుఖీభవ!’’ -----------------
Friday, October 17, 2014
వస్తున్నా నీకోసం...!!
నీ నవ్వు జ్ఞాపకం నన్ను నీ వైపు నడిపిస్తుంది
గుప్పెడు గుండెలోని ఈ చిన్ని ఆశ నిను చేరితే గాని తీరదు...
నువ్వు నాకు గుర్తొస్తే ఎవరూ ఉండరు, నీ జ్ఞాపకం తప్ప! |
నీ చెంత చేరాలని చక్రాల బండిలో(వోల్వో బస్సు) పరిగెడుతున్న,
నా వడి వడి ఆశలే చక్రాలు అయి, ఇష్టాలే ఇంజిన్ అయి, బాధలనే బ్రిడ్జిలను దాటుతూ వస్తున్నాకేవలం నీకోసం... !!!
నీ ఒడిలో నీమోమునుచూస్తూ నీతో ఊసులు చెప్పుకోవడానికి వస్తున్నానీకోసం... !!!
మాటలు అయితే రావడం లేదు కాని భావం అయితే బోలెడుంది...
నేను ఇంకా నిన్ను చేరలేదు కాని నా మనసైతే ఏనాడో నినుచేరింది...
Thursday, October 16, 2014
ప్రేమ అంటే మాయ అంటారు ఇదేనేమో...!!
ఈ ప్రేమ చాల విచిత్రమైనది ఎందుకంటే కలసి ఉన్నపుడు కనబడదు కనుమరుగయ్యాక మాత్రం కన్నీటి కధనాన్ని నడిపిస్తుంది. ప్రేమ వున్న చోట ద్వేషమూ పుడతాయట..! ఆ ద్వేషం వల్లే మనజంట విడిపోయినా మరల మనల్ని కలిపింది ఈ ప్రేమేగా... జీవితంలో ముఖ్య ఘట్టం పెళ్లి. నచ్చిన వాళ్ళనే పెళ్లి చేసుకోవాలనే సిద్ధాంతం ప్రేమికులది..ఆ సిద్ధాంతంని నా జీవితంలో నిజం చేసింది నువ్వేగా... ఆంతు తెలియని ఈ జీవితం లో అందమైన మలుపు నువ్వుయ్యావు...
ఆనుక్షణము నీ సమక్షంలో ఆనందమే నా గుండెల్లో |
పెళ్లిళ్లు స్వర్గంలో నిర్ణయమవుతాయట కాని మన ప్రేమ పుట్టుక కూడా అక్కడే నిర్ణయించేసాడు దేవుడు ...
లావణ్య నేను పుట్టిన వెంటనే ఏడ్చింది నువ్వు కావాలనేమో , నిన్ను పలకరించాడానికే నేను మాటలు నేర్చానేమో, నా మనసులోని భావాలను ఇలా వ్రాయడానికే వ్రాత నేర్చానేమో...
నా లావణ్య నా జీవితంలోకి ఒక పండగలా వచ్చింది ... నవ్వుల్ని నింపింది .. నేస్తం అయ్యింది ...సమస్తం అయ్యింది...
ఏది ఏమయినా
నన్ను పుట్టించిన ఆ బ్రహ్మకు...
నన్ను నవమాసాలు మోసి,కని,పెంచిన మా అమ్మకు...
నన్ను ఇంత ఆనందానికి గురిచేసిన ఈ కుందనపు బొమ్మ(నా లావణ్య)కు ఆజన్మాంతం రుణపడి ఉంటాను...
Wednesday, October 15, 2014
కవ్వించే నీ కళ్ళు
చెలి నీ కళ్ళు...నల్లని నేరేడు పళ్ళు....
సఖి నీ నయనాలు...వికసించె కలువ కుసుమాలు..
ప్రియా నీ నేత్రాలు...నా ప్రేమకి క్షేత్రాలు...
రతి నీ అక్షములు..నా జన్మకి కావలి సాక్షములు...
అని శ్రీ శ్రీ గారు చెప్పిన మాటలు ఇట్టే గుర్తుకు వచ్చేస్తాయి. నీ కళ్ళు అంత అద్భుతంగా ఉంటాయిరా ...
ఈ కళ్ళు నా హృదయపు సంకెళ్ళు. |
గులాబి కళ్ళు రెండు ముల్లు చేసి గుండెలోకి గుచ్చుతున్నావే...ఇది నా పరిస్థితి
నీ కళ్ళు భలే ఉంటాయిరా...
నేను వేసే జోక్స్ కి అలవోకగా నవ్వే నీ కళ్ళు
నేను ఊరు నుంచి వచినప్పుడు ఎలా ఉన్నావంటూ ప్రశ్నించే నీ కళ్ళు
నేను ఫోన్ స్విచ్ అఫ్ చేసుకుంటే ఎరుపెక్కే నీ కళ్ళు
ముద్దొచ్చే ముచ్చటైన కళ్ళు అమ్మో నిజంగా ఇవి మాయ కళ్ళు...
అప్పుడే 60 రోజులు అయిపొయింది..
ఒక్క రోజుకే దండం పెట్టిన జనాలు ఉన్నారు..నన్ను 60 రోజులు గా భరిస్తున్న నా శ్రీమతి Mrs. లావణ్య గారు గ్రేట్ కదా...;)
ఇంతకి విషయం ఏంటంటే నా పెళ్లి అయ్యి అప్పుడే 60 రోజులు అయిపొయింది !
చూపులు కలసిన శుభవేళ
ఈ 60 రోజులు నా జీవిత ప్రస్థానంలో ఏ రోజు నా శ్రీమతి వల్ల నేను ఇబ్బంది పడింది లేదు... పైగా ఎన్నో తీపి జ్ఞాపకాలను నాకు మిగిలిచింది...
మేము కలిసేది నెలకి రెండు, మూడు సార్లే అయినా కలిసినప్పటి జ్ఞాపకాలు మళ్ళీ కలిసే దాకా అలానే కదలాడుతూ ఉంటాయి ...
మా పెళ్లినాటి మంగళ వాయిద్యాలు ఇంకా మ్రోగుతూనే ఉన్నట్లుంది..!
పెళ్లి బట్టల్లో ముచ్చటగా ఉన్న నా లావణ్య ఇంకా కళ్ళ ముందు మెదులుతూనే వుంది...!
పెళ్ళైతే ఏదో జీవితం పెద్దగా మారిపోతుంది అనుకున్నా, కానీ జీవితం అలానే ఉంది. అందులోని అనుభూతులే కొత్తగా, మత్తుగా, గమ్మత్తుగా ఉన్నాయి. పెళ్లి రూపంలో దేవుడు నాకో మంచి స్నేహితురాలిని ఇచ్చాడు.
చివరిగాఒక్క మాట,
ముక్కోటి దేవతలు సాక్షిగా మూడు ముళ్ళతో పెనవేసుకుపోయిన మరు మల్లెల పరిమళంలాంటిది మా బంధం...
నిన్ను ఇప్పటికి ఎప్పటికి ప్రేమించే, ప్రేమిస్తూనే ఉండే నీ సురేష్
నిన్ను చూసిన ఆ క్షణం.
ఒక మరపురాని అనుభవం ,
ఒక తియ్యని జ్ఞాపకం,
ఒక మధురమైన అనుబంధం,
ఉత్సాహంతో ఎదురుచూసిన ఆ తరుణం,
సంతోషంతో హృదయం ఉప్పొంగిన ఆ క్షణం,
కళ్ళల్లో ఆనందం,
మదిలో ఆరాటం,
చూపుల్లో వాత్సల్యం,చాలా సంవత్సరాల తరువాత నా చిట్టితల్లిని(అదేనండి నా లావణ్యని) చూసిన ఆ మొదటి నిమిషం....
Tuesday, October 14, 2014
ముచ్చటైన "ముత్యాల" ముగ్గు
ఇల్లు చూసి ఇల్లాలిని చూడమన్నారు..
ముచ్చటైన మన పొదరిల్లు లాంటి ఇంటి ముందు చక్కగా ముగ్గు పెట్టుకుంటే ఆ అందమే వేరు ...
ఆడవారి ముఖానికి బొట్టు ఎంత అందమో అలాగే మన ఇంటి ముంగిటికి ముగ్గు అంత అందం...
ముత్యాల వారి ముగ్గు |
పైన కనిపించే ముగ్గుకి ఒక ప్రత్యేకత ఉంది అండొయి. అది ఎంటి అంటారా ఈ ముగ్గు మా ఆవిడ వేసింది. ఎంత బాగుందో కదా..!
మనలో మన మాట... అందమైన అమ్మాయి ఎలా పెట్టినా ముగ్గు బాగానే ఉంటుందండి.. ఏమొ, నిజంగా అంత చక్కటి దృశ్య కావ్యాన్ని చూస్తే మనసు జారవిడుచుకుంటానేమొ...!!
10 గంటలకు నిద్ర లెగిసే అమ్మాయిలు ఉన్న ఈ రోజుల్లో, ఇంత సాంప్రదాయమయిన అమ్మాయి నా భార్య గా రావడం నిజంగా నా అద్రుష్టం..
లావణ్యతో నా జీవితం సప్తవర్ణాల ఇంద్రధనుస్సులా ఉంది!
లావణ్య నా ప్రేమ నా జీవితం నా నర్వస్వం...
ప్రేమ అనే పదానికి ప్రాణం ఉందో లేదో తెలియదు కానీ ప్రేమించే హృదయానికి ప్రాణం ఉంటుంది అని నాకు తెలిసింది ఒక అందమయిన మూడు అక్షరాల పేరు "లావణ్య".
లావణ్య గురించి ఒక్క మాటలో చెప్పాలి అంటే..!
కళ్ళల్లో అమాయకత్వం, గుండెల్లో గడుసుదనం, అన్ని కలగలిసిన నిండిన తెలుగుదనం..అచ్చమైన పదహారణాల పడచుధనానికి తన రూపమే నిలువెత్తు నిదర్శనం.
నా చిన్నతనంలోనే ప్రేమంటే ఏంటో తెలియకుండానే ప్రేమించాను, మనసంటే ఏంటో పూర్తిగా తెలియకుండానే మనసిచ్చేసాను.
Subscribe to:
Posts (Atom)